ماجرای باورنکردنی فروش اولین سیمکارت در ایران!
داستان جالب اولین سیمکارت فروختهشده در ایران
در سال ۱۳۷۳، نخستین سیمکارتهای کشور با پیششماره ۰۹۱۲ نه به مردم عادی، بلکه به چند تن از اعضای نهاد ریاستجمهوری واگذار شد. هرچند در آن زمان هنوز شبکهای برای عموم مردم وجود نداشت و حتی پوشش تلفن همراه محدود به بخشهایی از تهران بود.
ثبتنام عمومی برای دریافت سیمکارت، یک سال پیشتر و در تیرماه ۱۳۷۲ آغاز شد؛ زمانی که روزنامههای سراسری ایران با تیتر «فراخوان ثبتنام شبکه تلفن همراه» مخاطبان را با پدیدهای تازه به نام تلفن همراه و سیم کارت آشنا کردند.
در آن دوران، سیمکارت کالایی لوکس محسوب میشد؛ قیمتی بسیار بالا داشت و تنها برای مدیران، تجار و مقامات قابل دسترسی بود. همین گام های کوچک طی کمتر از سه دهه، موبایل را از کالایی تشریفاتی به یکی از ضروریترین ابزارهای زندگی روزمره تبدیل کرد.
اولین سیم کارت ایران؛ چگونه و برای چه کسی بود ؟
در سال ۱۳۷۳ شرکت همراه اول ، چهار سیمکارت با سیم کارت ۰۹۱۲ را به چند نفر از اعضای نهاد ریاستجمهوری تحویل داد. واقعیت این است که هیچگاه نام رسمی آنها اعلام نشد و هنوز هم جزئیات آن در ابهام مانده است.
شاید بپرسید چرا این سیمکارتها به مردم عادی فروخته نشدند؟ دلیل ساده است؛ هدف از این واگذاری، فروش تجاری نبود، بلکه آزمایش شبکه و ارزیابی کیفیت تجهیزات تازه وارد شده بود. در آن زمان موبایل و سیمکارت، کالایی لوکس بودند که در دسترس همه قرار نداشتند؛ اما همین چهار سیمکارت محدود، آغازگر عصری شدند که امروز زندگی بدون تلفن همراه در آن تقریباً غیرممکن است.
قیمت و شرایط خرید اولین سیمکارتها در سال ۱۳۷۳
در سال ۱۳۷۳، خرید سیمکارت در ایران چیزی شبیه به یک رویای دست نیافتنی بود. قیمت سیمکارت به همراه تلفن همراه حدود ششصد هزار تومان تعیین شده بود؛ رقمی که در آن زمان معادل چندین ماه حقوق یک کارمند دولت به حساب میآمد. حالا تصور کنید چند نفر از مردم عادی توان پرداخت چنین مبلغی را داشتند؟ تقریبا هیچکس.
شرکت مخابرات برای تشویق مردم به ثبتنام، تبلیغاتی در روزنامهها منتشر کرد و حتی به کارکنان شرکت پست که افراد را برای خرید ترغیب میکردند پاداش پنجهزار تومانی میداد. در واقع، سیمکارت و گوشی تلفن در آن زمان فقط به صورت «بسته کامل» فروخته میشد و مشتری نمیتوانست سیمکارت را جداگانه تهیه کند.
منبع : سایت خرید و فروش سیم کارت رندباز